Wij zien dat in Nederland in het reguliere proces van begeleiding van een vluchteling ‘het vinden van een baan-op-niveau’ niet als basisbehoefte wordt gezien terwijl dit juist één van de grootste drijfveren is om langdurig gecommitteerd aan het integratieproces te werken. We weten hoe het is als vluchteling naar Nederland te komen en te moeten aarden in een vreemd land. Juist daarom is onze aanpak uniek en gericht op zowel het welzijn, sociale activatie en arbeidsparticipatie.
Van alle groepen vluchtelingen die Nederland rijk is behoort het aantal hoogopgeleide Turkse vluchtelingen de afgelopen jaren tot de hoogste van alle vluchtelingengroepen, niet alleen in Nederland maar ook in heel Europa. Tegelijk wordt deze groep in Nederland aangekomen te vaak over het hoofd gezien, miskend, laag ingeschat of simpelweg aan het lot over gelaten.
Komend uit heftige situaties in hun land van herkomst vervolgt de reis zich eenmaal aangekomen in Nederland langs AZC kampen waarin wij als staat minimaal investeren, en ook minimale moeite doen de vluchtelingen te kennen (hun potentie, hun dromen). Deze periode duurt gemiddeld 1 tot 2 jaar. Na deze periode wordt status verleend waarna de statushouder pas in aanmerking komt voor begeleiding. Hierna volgt een taalcursus en begeleiding naar werk (periode van ongeveer 3 jaar), die enkel strekt tot het hebben van ‘een’ baan en niet een baan op niveau qua ambitie of cognitie.
In de realiteit betekent dit 4,5 jaar lang niet je naar je volledige capaciteit te leven en niet voor vol gezien worden door het systeem. Zonde, ten eerste voor de vluchteling maar ook voor ons als maatschappij. Dit zorgt ervoor dat veel van de aanwezige potentie binnen deze bijzondere groep ondanks aanduidend potentieel, aanwezige motivatie en ruime ervaring geheel of lange tijd onbenut blijft. Wij stellen daarmee vast dat de huidige inspanningen en traditionele mechanismen geen specifiek genoege aanpak bieden om deze doelgroep te bereiken en op niveau te begeleiden.
Wij willen daar wat aan veranderen. Elke statushouder moet wat ons betreft een eerlijke kans krijgen om op een hoog niveau te kunnen deelnemen aan de maatschappij waarin zij nieuw terecht zijn gekomen. Het is een misvatting te denken dat dit vanzelf gaat als men hoogopgeleid is.